dinsdag 18 december 2012

ikje

Pfff ... wat een teleurstelling vandaag.
Ik was ooit advocaat (jeugdrecht/familierecht) en ik was/ben een kind van gescheiden ouders. Inclusief getouwtrek, loyauteitsconflicten (zo heet dat, weet ik nu), mama die geen goed woord over papa zeggen of horen kon, kinderen die dat niet konden begrijpen, ... Het heeft geduurd tot midden vorig jaar, die strijd ...
Vandaag mocht ik naar een juridische studiedag, over afstammingsrecht, mee-ouderschap, en de rollen van ouders en anderen in een echtscheidingsprocedure. Lang geleden dat ik nog eens tussen zoveel juristen/advocaten zat. Even dacht ik dat ik het heel erg miste. Die juridische redeneringen, het studiewerk ... ik hou er nog steeds van. Maar er kwam een ommekeer, waardoor ik me weer herinnerde waarom ik ermee gestopt ben. Opmerkelijk, dacht ik eerst. De moderator had een kinderpsychiater uitgenodigd om een studie voor te stellen over kinderen in een echtscheiding. Van heel jong tot ouder. Wat kan hen veiligheid bieden en de gevolgen van de scheiding beperken?  Ze wond er geen doekjes om: kinderen lijden onder getouwtrek, tot lang in de volwassenheid. Problemen die volgen zijn legio, risico's zijn groot. Details, voorbeelden, verhalen van kinderen zelf ... onthutsend soms, en jammer genoeg bijzonder herkenbaar. Maar dat was niets. Erger was het gestommel in de zaal, de kritische opmerkingen, de blikken, de zuchten van al die advocaten. Het bijna uitlachen van de kinderpsychiater. Het zelfs niet willen horen van wat ze te vertellen had (want niet in de praktijk te brengen). Het ging ook over heel jonge kindjes, tussen 6 en 12 maanden oud, dé leeftijd waarop hechting kan groeien. Of niet kan groeien. En hoe belangrijk hechting is. En wat de gevolgen zijn als kindjes niet hechten. Ik dacht meteen aan ons hummeltje, die sinds hij 8 maanden oud was, in een tehuis woonde ... Zo'n jonge kindjes kunnen niet zomaar een weekje hier, een weekje daar. Of nooit meer hier of nooit meer daar. Of nu eens hier, dan eens daar. Moeilijk in de praktijk ... maar ja ... een inspanning, voor die paar moeilijke jaren, kan het?   Voor al die jaren in het leven van het kind dat het leven aangenamer kan zijn, veilig kan zijn. Het wil maar niet doordringen... Men wil het precies niet horen. 
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAARCHHHH!!!  Ik word hier zo verdrietig en boos van. Voor hummeltje, voor zovele andere hummeltjes, en een heel klein beetje voor mijn kleine ikje... 

vrijdag 14 december 2012

kerstkriebels

Vandaag had ik kerstkriebels. Gelukkig maar, want ik had er speciaal een dagje vrij voor genomen. Een nieuwe kerstboom, voor het eerst een stalletje en tonnen goesting om eens iets anders te doen. Dat waren de ingrediënten. Moeilijkste van de dag was een plaats vinden voor de piano. Uiteindelijk is ie in de speelhoek van Hummeltje beland. Je kan niet jong genoeg beginnen, toch? 
Ik heb vandaag ook nog een nieuwe zonde ontdekt. In denaldi. Man man man. Ferrero-rocher achtige dingetjes, maar dan niet  individueel verpakt. Dus nog moeilijker om vanaf te blijven. 't Was voor ons bezoek voor morgen bedoeld, maar de hoeveelheid is nog nauwelijks het aanbieden waard. Ik was nochtans weer eens aan een gezondere tijd begonnen. Maar ach, het was allemaal zo gezellig ...
Nu wacht ik nog op enkele schotels  en op  kandelaartjes om erop te zetten (besteld bij Deens.nl en Zalando. Een aantal kandelaars "maakte" ik intussen zelf. Met een glazen potje en decoratie tape, meer moet dat niet zijn).  En dan mag de cadeauhoek aangroeien. Liefst met zelfgemaakte dingetjes, maar dat is voor later. Daar ben ik vandaag niet meer toe gekomen. 

In beelden geeft dat het volgende:



 (stonden er in Bethlehem Dennebomen? Nee toch.)




(de muur achter de haard moet nog geverfd worden, maar dat hadden jullie wel door)

woensdag 5 december 2012

Sint en Piet

Er staat een bord met een suikerklontje, er liggen tekeningen, en er staat een glaasje baileys voor zwarte piet. De plaatselijke huispiet schijnt dat lekker te vinden. Hij heeft trouwens behoorlijk veel werk gehad. Kinderspeelgoed is toch niet altijd dat. Het moet veilig zijn, met verzonken schroeven en dat soort dingen, en liefst ook een 'makkelijk' bouwpakket. Een groot deel van de bevolking kan schijnbaar niet overweg met een schroevendraaier, en dan steken ze er van die vreemde ikea-achtige bouten bij,  maar dat werkt voor geen meter! Dat ding blijft niet in de gaatjes steken! Enfin, zwarte piet is daar voor opgeleid, maar toch... Het zou een keukentje moeten worden, dat hebben we toch gevraagd, maar ik hoop dat het niet te klein is uitgevallen. We hadden eerst het typische ikea keukentje op het oog, maar er kwam een ander in beeld. En nu lijkt het erg laag. Benieuwd wat hummeltje ervan vindt. Hij is keurder van dienst morgenvroeg. De cd met sinterklaasliedjes ligt klaar (draait nu al twee weken elke dag in de auto, dus we kennen de 22 liedjes al vanbuiten), en verder doen Sint en Piet de rest. Vorig jaar begreep hummeltje er niets van (uiteraard, hij was nog oh zo klein), maar dit jaar is hij al mee in het verhaal. Dat wordt dus genieten morgen!
Maar eerst gaan slapen, want Sint en Piet komen niet als je niet slaapt ...